पाऊलवाटा

आठवनिंच्या झोक्यावर आज घेतला मी विसावा
अजूनही शोधाते आहे प्रेमाचा तों हरवलेला
ओलावा आज मज पाशी आहेत अनेक नातिगोती
अजूनही जपून ठेवल्यात मी जुन्या चालीरीती


अजूनही आहे माझा गुलमोहर फुलेला
त्याचा सुगंध मनात खोलवर मुरलेला
मन् तरंगते त्या निळ्या नदीच्या काठी
जिथे कोणीही जीव लावे कोणा साठी

आठवतों प्रेमाचा तों हिरवाकंच गालीचा विणलेला
मुलायम रेशमी धाग्यानी प्रत्येक नात्यात
गुंतलेला एके दिवशी मी परत तिथेच येइन
प्रेमाची ती पालवी परत घेउन जाइन

जीवनाच्या वाटेवर आज मी खुप पुढे आले
आपल्या माणसात असुनही परकी झाले
अजुन खुप चालायचे आहे निरोप घेते मी आता
पहायचे आहे कुठवर नेतात नशिबाच्या पाऊलवाटा

प्रेम कधी मागून मिळत नाही......

प्रेम कधी मागून मिळत नाही
ते आतून जाणवावं लागतं,
नजरेतून कळलं तरी
शब्दांतून सांगावं लागतं...

रोज तुझी आठवण येते आणि
रोज डोळ्यांत पाणी उभं राह्तं,
तू जवळ हवासा वाटतो
खूप दूर आहेस,हे सांगून जातं...

कित्येकदा तुला सांगावसं वाटतं
पण शब्द ओठातच गुदमरतात
पापण्यांची अबोल किलबिल होते
आणि शब्द डोळ्यांतच उमटतात...

माझ्या नजरेचा अथॅ तुला समजावा
म्हणून मी शब्दांची वाट धरली,
ते शब्द वाचूनही तू अबोध राहिलास
या वाटेवर येऊन मी चूक तर नाही केली?

का,कोणासाठी इतके वाटावे?
का,कोणासाठी इतके झुरावे?
अनोळखी,तरीही परिचित असावे,
यालाच का "प्रेम" म्हणावे?

असं नातं आहे आपल्यात
जे आपल्या दोघिनाही सांगता येत नाही,
मनात भावनांची गुंफण होऊनही
शब्द् माञ ओठांत येत नाहीत...

स्वप्न

स्वप्न

डोळे मीटले की
जगाशी संपर्क संपलेला असतो
रम्य निसर्गात मनाचे पाउल
कारंजे थुई थुई,समीरा ची धून
ओंजळीत जमा होणारा फुलोरा
आकाश दुलईचा डोलारा
छ्म छ्म नाचते उन
तुझ्या येण्याची चाहूल
प्रभात येते देऊन हुल
पहाटेच स्वप्न होत
खर होत अस एकलय………….

आठवणींचे भास्

नेहमी प्रमाणे डोळे माझे मिटायला तैयार नव्हत
कितीही समजावले तरी तिलाच शोधत होते.... 

तिचाच विचार करताना लागला डोळा चुकून, 
स्वप्न ते होते की नव्हते दिसे ती इथून तिथून....

मिटलेल्या डोळ्यांपुढे दिसते ती छोटी परी, 
नाजुक हात पसरलेले, बोलावताना मला घरी....

डोळे किती निरागस तिचे, ओठांवर मोहक हसू, 
समजेना मला माझ्या, डोळ्यात हे का आले आसू?

कठिन परीक्षा आहे तुझी ही, 
समजावले मग मीच मनाला, 
गवसणी घालण्या आकाशा, 
बीज घेते आधी गाडून स्वताला....

मैत्री म्हंटली की
आठवतं ते बालपणं
आणि मैत्रीतून मिळालेलं
ते खरंखुरं शहाणपण

कोणी कितीही बोललं तरी
कोणाचं काही ऐकायचं नाही
कधीही पकडले गेलो तरी
मित्रांची नावं सांगायची नाह

मैत्रीचं हे नातं
सगळ्या नात्यात श्रेष्ठं
हे नातं टिकवण्यासाठी
नकोत खुप सारे कष्टं

मैत्रीचा हा धागा
रेशमापेक्षाही मऊ सूत
मैत्रीच्या कुशीतच शमते
मायेची ती सूप्त भूक

मैत्रीच्या सहवासात
श्रम सारे विसरता येतात
पण खरे मित्रं मिळवण्यासाठी
काहीदा कितीतरी पावसाळे जातात

मैत्री म्हणजे
रखरखत्या उन्हात मायेची सावली
सुखाच्या दवात भिजून
चिंब चिंब नाहली

मैत्रीचे बंध
कधीच नसतात तुटणारे
जुन्या आठवणींना उजाळा देऊन
गालातल्या गालात हसणारे

मैत्री पाहत नाही
कोण गरीब कोण श्रीमंत
ती पाहते फ़क्त
मित्राचं अंतरंग

मैत्री म्हणजे
समाधानाने भरलेली ओंजळ
वाळवंटात जसं कधी
सापडतं मृगजळ

मैत्रीच्या सहवासात
अवघं आयुष्य सफ़ल होतं
देवाच्या चरणी पडून जसं
फ़ुलांचही निर्माल्य होतं

आहेस तू सावरायला
म्हणून पडायला ही आवडत..........................

आहेस तू मनवायला
म्हणून रुसायला ही आवडत.........................

आहेस तू रडायला
म्हणून रडायला ही आवडत.................

आहेस तू समजून घ्यायला
म्हणून चुकायलाही आवडत.........................

आहेस तू पाहायला
म्हणून सजायला ही आवडत.........................

आहेस तू ऐकायला
म्हणून बोलायलाही आवडत.....................

आहेस तू सोबतीला
म्हणून जगायलाही आवडत...........................